Omgaan met andere meningen is een van de moeilijkste dingen in het leven.
De voorbeelden vliegen ons vandaag de dag om de oren: vluchtelingen aan de (Europese) grens tegenhouden of (onbeperkt) toelaten zijn de extreme standpunten in een actuele discussie. Voor- en tegenstanders verketteren elkaar. De moeilijkheid om andere meningen te accepteren zou wel eens iets te maken kunnen hebben met de moeite die wij in onszelf ervaren om de diverse stemmen en strevingen in ons innerlijk te accepteren. Niemand is uit één stuk. Ieder mens heeft sterke een zwakke kanten, lichte en donkere; kanten waar we trots op zijn en kanten die we (liever) niet willen weten.
In scheidingsmediation komt dit in eerste instantie versterkt naar voren. De mening van de ander wordt zwart gemaakt. Het gesprek met de ander wordt beperkt tot het uitwisselen van standpunten, al dan niet gepaard gaand met de nodige emotionele lading. Juist daar haakt de mediator op in. DE waarheid bestaat niet. UW waarheid bestaat wel en is uw goed recht. Die van de ander evenzeer.
Kunnen wij het uithouden met alle verschillende stemmen in onszelf, in de ander en in de wereld om ons heen?